In the Hellenic Orthodox tradition, a true "zealot" upholds the teachings of the Church with unwavering dedication, always guided by humility, love, and a deep commitment to unity within the Body of Christ’s Great Church. Such an Orthodox person does not resort to deception, threats, violence, or pride in any measure. Instead, they embody the spirit of Orthodox Christianity, preserving the Church's sacred canons while fostering unity within Christ's Great Church. Ελληνικό κείμενο στο τέλος - Greek text at end The terms "zealot" and "zeal" both relate to a strong passion, but they carry different connotations and implications:
In fact, there are no saints with the epithet “zealot.” The only one who comes to mind is Symeon the Zealot, a former radical Jewish political group member. In contrast, another Apostle, Matthew the Publican, came from a different political background. Yet, their commitment to Jesus made them brothers and co-workers spreading the gospel. Notably, even the zealot Symeon chose a life of peaceful coexistence and nonviolence, ultimately embracing martyrdom. It is troubling that today, many believers seem more devoted to nationalist political parties or schismatic ideologies than Christ’s Great Church.
Scripture teaches us “to contend for the faith which was once for all delivered to the saints” (Jude 1:3), but wisely, discreetly, as the Apostle Paul instructs: “Brethren, if a man is overtaken in any trespass, you who are spiritual should restore him in a spirit of gentleness. Look to yourself, lest you too be tempted.” (Gal. 6:1) On Mount Athos, there are many with genuine zeal, a hallmark of Orthodox monasticism. However, among them are those known as zealots—men not filled with zeal for Christ, but rather driven by a spirit of control, division, and schism. Mount Athos is a monastic community under the jurisdiction of the Ecumenical Patriarchate, and both Athos’ Tomos and the Constitution of Greece clearly define its spiritual stewardship, ecclesiastic lineage, and general security welfare. Yet, the Monastery of Esphigmenou, one of the oldest and most influential monastic complexes, is currently occupied by non-Orthodox individuals masquerading as monks. Their leader is Mr Papalambrakopoulos, obliquely known as Elder Methodios. The Methodite squatters he supervises have illegitimately taken over Esphigmenou's monastic properties and violate every principle of genuine Orthodox zeal. They manipulate and deceive the vulnerable by spreading falsehoods about canon law and the Orthodox calendar and undermine the very foundation of Church unity. The distorted interpretation of zeal authored by the unlawful resident Methodios, a convicted criminal, and his "Old-Calendartist" pseudo-monks violent predilections paves the way for dangerous extremism reminiscent of the darkest chapters in history—Inquisitions, crusades, and pan heresies galore. Methodios’ type is “characterized by hatred for those of other religions and confessions, envy and persistent anger, violent resistance to the true spirit of Ecclesiastic Law, an unreasonable obstinacy in defending his own views, an over-enthusiastic passion for prevailing in all things, the love of glory, quarrels, contention, and love of turmoil.” Let me break this down clearly for you. The Old Calendar refers to the Pagan Julian Calendar, which differs from the Revised Julian Calendar, which corrected some inaccuracies in measuring the solar year. In the broader Orthodox Church, the choice of calendar is a non-dogmatic issue—both are accepted as valid. Hence, some celebrate Christmas on December 25 (Revised) and some on January 7 (Old). These “Orthodox Protestants,” also known as zealot Old-Calendarists, focus on separating themselves and protesting against what they perceive as errors within the mainstream Church and it’s purportedly heretical leaders. This starkly contrasts previous centuries when the unified Great Church of Christ, through councils, journeyed together—Syn-odos—to define Orthodoxy, church law, dogma, and heresy. These synods, not self-appointed schismatic groups, determined what constitutes Orthodoxy and what might warrant estrangement. The old-calendarist’s position lacks ecclesial dignity or any solid dogmatic foundation, as personal attacks and character assassination fuel their disputes. Despite this, they ironically claim the righteous high ground, using accusations of heresy—and the absurd notion of “pan-heresy”—as a pretext to justify their divisive behavior. The squatter Methodios and his schismatic sycophants are consumed by these very obsessions, driving them to sow division and persecution under the guise of religious fervor with a touch of nationalism. Their twisted version of zealotry alters their community, defined by violence and intolerance, rather than guiding it toward the true spirit of Christ’s teachings—peace, unity, love, and compassion.
The Devil, having enslaved devotees of the cult leader Methodios and squatting occupiers who have been fugitives from the law for years, instigates a campaign of treachery. The squatter’s actions are not just deceitful but also violent. One cannot forget the infamous incident involving Methodite Sanctuary Squatters, who resorted to Molotov cocktails to compel their control. Such behavior is not only contrary to the teachings of the Church but also a direct violation of Orthodox monasticism, which condemns any form of violence or coercion. Yet, knowing of the violent, militant congregation gathering on Mount Athos, the Greek government has chosen to do nothing for decades. We hope Kyriakos Mitsotakis will uphold the law and Constitution of Greece to bring back security and rid the Holy Mountain of the terrorist element who have invaded the sacred peninsula. Converts to schismatic Orthodox groups like ROCOR, GOX, and others splinters promoted zealotry. Seraphim Rose, who never fully shed his former religious influences to absorb Orthodox Christianity truly, these new “Orthodox Protestant” zealot converts defend the outward trappings of the faith with an idolatrous fervor. They embrace a core Protestant mentality of resolving issues by dismantling tradition, arrogantly positioning themselves as the ultimate arbiters and clarifiers of what they deem to be true and genuine Orthodox Christianity. These impostor monks claim ownership of the monastery they occupy, brazenly declaring it as "theirs" and threatening to kill anyone who tries to reclaim it. This self-serving attitude is antithetical to the essence of Orthodox monasticism based on communal life, humility, and obedience to the Church. Mount Athos' Epistasia, the Ecumenical Patriarchate, the Greek government, and the highest courts in the Hellenic Republic have condemned their actions. The squatting Methodite cult is further supported by schismatic groups and corrupt individuals, including a politician who scandalously claims to sell copies of letters written by Jesus Christ. This individual operates a small private television and media network, allegedly funded by Russian oligarchs who also support similar extremist "Orthodoxy or Death" media outlets in Russia. Perhaps the gravest sin of these false zealots is their promotion of division within the Church. Division, the tearing apart of the Body of Christ, is the most grievous and unacceptable sin, far worse than any novel heresy. While all other sins, even the so-called "pan-heresies," may be forgivable, division within the Church is not. The actions of these Methodites represent a direct attack on the unity of the Orthodox Church, and this cannot be tolerated. Have a deep and passionate zeal for Orthodoxy, the Holy Fathers, and the sacred Traditions. But just as fervently, flee from the spirit of zealotry and those who preach division under the guise of monasticism. Place your trust and seek your salvation in Christ's Great Church, not in the splintered factions of schismatics, no matter how fervently they claim to be the true, genuine, or authentic Church. They are not. It is time for the Greek government to uphold and fulfill its constitutional obligations, once and for all, to protect the integrity of Mount Athos and the spiritual heritage it represents. This sacred ground deserves nothing less than our full commitment to preserving its true monastic legacy. The world is watching, and history will judge us by our actions. Greek VersionΟι Κλειστοί Απατεώνες
Στην ελληνορθόδοξη παράδοση, ένας αληθινός «ζηλωτής» υποστηρίζει τη διδασκαλία της Εκκλησίας με ακλόνητη αφοσίωση, πάντα καθοδηγούμενος από ταπείνωση, αγάπη και βαθιά δέσμευση για ενότητα μέσα στο Σώμα της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Ένας τέτοιος Ορθόδοξος άνθρωπος δεν καταφεύγει σε πλάνη, απειλές, βία ή υπερηφάνεια σε κανένα μέτρο. Αντίθετα, ενσαρκώνουν το πνεύμα του Ορθόδοξου Χριστιανισμού, διατηρώντας τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας, ενώ παράλληλα προωθούν την ενότητα μέσα στη Μεγάλη Εκκλησία του Χριστού. Οι όροι «ζηλωτής» και «ζήλος» σχετίζονται και οι δύο με ένα ισχυρό πάθος, αλλά έχουν διαφορετικές συνδηλώσεις και υπονοούμενα:
Ο άγιος Νεκτάριος διδάσκει ότι κάποιος με ζήλο «υποκινείται από την αγάπη του Θεού και του πλησίον του, πράττει τα πάντα με αγάπη και αυταρέσκεια. Δεν κάνει τίποτα που θα μπορούσε να φέρει θλίψη στον πλησίον του... Τίποτα δεν τον ωθεί να παρεκκλίνει. Ο χριστιανός, εμπνευσμένος από ζήλο, όχι κατά γνώση, είναι ένας καταστροφικός άνθρωπος που ανατρέπει το Ευαγγέλιο της Χάριτος και της αγάπης. Ο ζήλος του είναι μια σαγηνευτική φωτιά, μια φωτιά που καταναλώνει. Η καταστροφή έρχεται από αυτόν και η ερήμωση ακολουθεί στο πέρασμά του. Ικετεύει τον Θεό να στείλει φωτιά από τον Ουρανό και να καταβροχθίσει όλους εκείνους που δεν ασπάζονται τις αρχές και τις πεποιθήσεις του». Οι Γραφές μάς διδάσκουν «να αγωνιζόμαστε για την πίστη που παραδόθηκε μια για πάντα στους αγίους» (Ιούδα 1:3), αλλά σοφά, διακριτικά, όπως διδάσκει ο Απόστολος Παύλος: «Αδελφοί, αν ένας άνθρωπος καταληφθεί σε οποιοδήποτε παράπτωμα, εσείς που είστε πνευματικοί πρέπει να τον αποκαταστήσετε με πνεύμα πραότητας. Κοίτα τον εαυτό σου, για να μην μπεις κι εσύ στον πειρασμό». (Γαλ. 6:1) Στο Άγιον Όρος υπάρχουν πολλοί με γνήσιο ζήλο, σήμα κατατεθέν του ορθόδοξου μοναχισμού. Ωστόσο, ανάμεσά τους είναι εκείνοι που είναι γνωστοί ως ζηλωτές – άνθρωποι που δεν είναι γεμάτοι ζήλο για τον Χριστό, αλλά μάλλον οδηγούνται από πνεύμα ελέγχου, διαίρεσης και σχίσματος. Το Άγιο Όρος είναι μια μοναστική κοινότητα υπό τη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τόσο ο Τόμος του Άθω όσο και το Σύνταγμα της Ελλάδας καθορίζουν σαφώς την πνευματική διαχείριση, την εκκλησιαστική καταγωγή και τη γενική ευημερία της ασφάλειας. Ωστόσο, η Μονή Εσφιγμένου, ένα από τα παλαιότερα και πιο σημαντικά μοναστικά συγκροτήματα, καταλαμβάνεται σήμερα από μη ορθόδοξα άτομα μεταμφιεσμένα σε μοναχούς. Αρχηγός τους είναι ο κ. Παπαλαμπρακόπουλος, εμμέσως γνωστός ως Γέροντας Μεθόδιος. Οι Μεθοδίτες καταληψίες που εποπτεύει έχουν καταλάβει παράνομα τις μοναστικές περιουσίες του Εσφιγμένου και παραβιάζουν κάθε αρχή γνήσιου ορθόδοξου ζήλου. Χειραγωγούν και εξαπατούν τους ευάλωτους διαδίδοντας ψεύδη σχετικά με το κανονικό δίκαιο και το ορθόδοξο ημερολόγιο και υπονομεύουν το ίδιο το θεμέλιο της ενότητας της Εκκλησίας. Η διαστρεβλωμένη ερμηνεία του ζήλου που συντάχθηκε από τον παράνομο κάτοικο Μεθόδιο, έναν καταδικασμένο εγκληματία, και τις βίαιες προτιμήσεις των «παλαιοκαλενταρτιστών» ψευδο-μοναχών του, ανοίγει το δρόμο για επικίνδυνο εξτρεμισμό που θυμίζει τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της ιστορίας – Ιερές Εξετάσεις, σταυροφορίες και παναιρέσεις εν αφθονία. Ο τύπος του Μεθοδίου «χαρακτηρίζεται από μίσος για τους ομολόγους άλλων θρησκειών και ομολογιών, φθόνο και επίμονο θυμό, βίαιη αντίσταση στο αληθινό πνεύμα του Εκκλησιαστικού Δικαίου, παράλογο πείσμα στην υπεράσπιση των δικών του απόψεων, υπερενθουσιώδες πάθος για επικράτηση σε όλα τα πράγματα, αγάπη για δόξα, φιλονικίες, φιλονικίες και αγάπη για αναταραχή». Επιτρέψτε μου να σας το αναλύσω με σαφήνεια. Το Παλαιό Ημερολόγιο αναφέρεται στο Ειδωλολατρικό Ιουλιανό Ημερολόγιο, το οποίο διαφέρει από το Αναθεωρημένο Ιουλιανό Ημερολόγιο, το οποίο διόρθωσε κάποιες ανακρίβειες στη μέτρηση του ηλιακού έτους. Στην ευρύτερη Ορθόδοξη Εκκλησία, η επιλογή του ημερολογίου είναι ένα μη δογματικό ζήτημα – και τα δύο γίνονται δεκτά ως έγκυρα. Ως εκ τούτου, μερικοί γιορτάζουν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου (Αναθεωρημένο) και μερικοί στις 7 Ιανουαρίου (Παλιό). Αυτοί οι «Ορθόδοξοι Προτεστάντες», γνωστοί και ως ζηλωτές Παλαιοημερολογίτες, επικεντρώνονται στο να διαχωριστούν και να διαμαρτυρηθούν ενάντια σε αυτό που αντιλαμβάνονται ως λάθη εντός της κυρίαρχης Εκκλησίας και των δήθεν αιρετικών ηγετών της. Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους προηγούμενους αιώνες, όταν η ενιαία Μεγάλη του Χριστού, μέσω συνόδων, ταξίδεψε μαζί – Syn-odos – για να καθορίσει την Ορθοδοξία, το εκκλησιαστικό δίκαιο, το δόγμα και την αίρεση. Αυτές οι σύνοδοι, όχι αυτόκλητες σχισματικές ομάδες, καθόρισαν τι συνιστά Ορθοδοξία και τι θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αποξένωση. Η θέση του παλαιοημερολογίτη στερείται εκκλησιαστικής αξιοπρέπειας ή στέρεων δογματικών θεμελίων, καθώς οι προσωπικές επιθέσεις και η δολοφονία χαρακτήρα τροφοδοτούν τις διαμάχες τους. Παρ 'όλα αυτά, ειρωνικά διεκδικούν το δίκαιο υψηλό έδαφος, χρησιμοποιώντας κατηγορίες για αίρεση - και την παράλογη έννοια της «παν-αίρεσης» - ως πρόσχημα για να δικαιολογήσουν τη διχαστική συμπεριφορά τους. Ο καταληψίας Μεθόδιος και οι σχισματικοί συκοφάντες του αναλώνονται σε αυτές ακριβώς τις εμμονές, οδηγώντας τους να σπείρουν τη διαίρεση και τις διώξεις υπό το πρόσχημα του θρησκευτικού ζήλου με μια πινελιά εθνικισμού. Η διεστραμμένη εκδοχή του ζηλωτισμού τους μεταβάλλει την κοινότητά τους, που ορίζεται από τη βία και τη μισαλλοδοξία, αντί να την καθοδηγεί προς το αληθινό πνεύμα των διδασκαλιών του Χριστού – ειρήνη, ενότητα, αγάπη και συμπόνια. Ο άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνοφ γράφει: «Η άγνοια και η απειρία συχνά επαινούν έναν τέτοιο ζήλο χωρίς να καταλαβαίνουν ότι πηγάζει από έπαρση και υπερηφάνεια. Εξαπατημένοι από μια εσφαλμένη αντίληψη περί ζήλου, αυτοί οι θρασύδειλοι ζηλωτές νομίζουν ότι μιμούνται τους αγίους πατέρες και τους αγίους μάρτυρες, ξεχνώντας ότι αυτοί – οι ζηλωτές – δεν είναι άγιοι αλλά αμαρτωλοί». Ο Διάβολος, έχοντας υποδουλώσει τους πιστούς του αρχηγού της αίρεσης Μεθόδιο και καταλαμβάνοντας κατακτητές που ήταν φυγάδες από το νόμο για χρόνια, υποκινεί μια εκστρατεία προδοσίας. Οι ενέργειες του καταληψία δεν είναι μόνο δόλιες αλλά και βίαιες. Δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει το περιβόητο περιστατικό με τους καταληψίες του Καταυλισμού του Καταφυγίου των Μεθοδιτών, οι οποίοι κατέφυγαν σε βόμβες μολότοφ για να τους αναγκάσουν να ελέγξουν. Μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι μόνο αντίθετη με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, αλλά και ευθεία παραβίαση του ορθόδοξου μοναχισμού, ο οποίος καταδικάζει κάθε μορφή βίας ή καταναγκασμού. Ωστόσο, γνωρίζοντας τη βίαιη, μαχητική συγκέντρωση στο Άγιο Όρος, η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να μην κάνει τίποτα εδώ και δεκαετίες. Ελπίζουμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα τηρήσει το νόμο και το Σύνταγμα της Ελλάδας για να επαναφέρει την ασφάλεια και να απαλλάξει το Άγιο Όρος από το τρομοκρατικό στοιχείο που έχει εισβάλει στην ιερή χερσόνησο. Οι προσήλυτοι σε σχισματικές ορθόδοξες ομάδες όπως η ROCOR, η GOX και άλλες θραύσματα προώθησαν τον ζήλο. Ο Σεραφείμ Ρόουζ, ο οποίος ποτέ δεν αποβάλλει πλήρως τις προηγούμενες θρησκευτικές επιρροές του για να απορροφήσει πραγματικά τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, αυτοί οι νέοι «Ορθόδοξοι Προτεστάντες» ζηλωτές προσήλυτοι υπερασπίζονται τις εξωτερικές παγίδες της πίστης με ειδωλολατρική θέρμη. Υιοθετούν μια βασική προτεσταντική νοοτροπία επίλυσης ζητημάτων με την αποδόμηση της παράδοσης, τοποθετώντας αλαζονικά τους εαυτούς τους ως τους τελικούς διαιτητές και διασαφηνιστές αυτού που θεωρούν αληθινό και γνήσιο Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Αυτοί οι απατεώνες μοναχοί διεκδικούν την ιδιοκτησία του μοναστηριού που καταλαμβάνουν, δηλώνοντάς το ξεδιάντροπα ως «δικό τους» και απειλώντας να σκοτώσουν όποιον προσπαθήσει να το διεκδικήσει. Αυτή η ιδιοτελής στάση είναι αντίθετη με την ουσία του ορθόδοξου μοναχισμού που βασίζεται στην κοινοτική ζωή, την ταπείνωση και την υπακοή στην Εκκλησία. Η Επισκοπή του Αγίου Όρους, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η ελληνική κυβέρνηση και τα ανώτατα δικαστήρια της Ελληνικής Δημοκρατίας καταδίκασαν τις ενέργειές τους. Η λατρεία των Μεθοδιτών υποστηρίζεται περαιτέρω από σχισματικές ομάδες και διεφθαρμένα άτομα, συμπεριλαμβανομένου ενός πολιτικού που ισχυρίζεται σκανδαλωδώς ότι πουλάει αντίγραφα επιστολών γραμμένων από τον Ιησού Χριστό. Αυτό το άτομο λειτουργεί ένα μικρό ιδιωτικό τηλεοπτικό δίκτυο και δίκτυο μέσων ενημέρωσης, που φέρεται να χρηματοδοτείται από Ρώσους ολιγάρχες που υποστηρίζουν επίσης παρόμοια εξτρεμιστικά μέσα ενημέρωσης «Ορθοδοξία ή Θάνατος» στη Ρωσία. Ίσως η σοβαρότερη αμαρτία αυτών των ψεύτικων ζηλωτών είναι η προώθηση της διαίρεσης μέσα στην Εκκλησία. Η διαίρεση, η διάσπαση του Σώματος του Χριστού, είναι η πιο θλιβερή και απαράδεκτη αμαρτία, πολύ χειρότερη από οποιαδήποτε καινοφανή αίρεση. Ενώ όλες οι άλλες αμαρτίες, ακόμη και οι λεγόμενες «παναιρέσεις», μπορεί να είναι συγχωρητέες, η διαίρεση μέσα στην Εκκλησία δεν είναι. Οι ενέργειες αυτών των Μεθοδιτών αποτελούν άμεση επίθεση στην ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και αυτό δεν μπορεί να γίνει ανεκτό. Να έχετε βαθύ και παθιασμένο ζήλο για την Ορθοδοξία, τους Αγίους Πατέρες και τις ιερές Παραδόσεις. Αλλά εξίσου ένθερμα, φύγετε από το πνεύμα του ζηλωτή και εκείνων που κηρύττουν τη διαίρεση υπό το πρόσχημα του μοναχισμού. Εμπιστευθείτε και αναζητήστε τη σωτηρία σας στη Μεγάλη Εκκλησία του Χριστού και όχι στις κατακερματισμένες φατρίες των σχισματικών, ανεξάρτητα από το πόσο ένθερμα ισχυρίζονται ότι είναι η αληθινή, γνήσια ή αυθεντική Εκκλησία. Δεν είναι. Είναι καιρός η ελληνική κυβέρνηση να τηρήσει και να εκπληρώσει τις συνταγματικές της υποχρεώσεις, μια για πάντα, να προστατεύσει την ακεραιότητα του Αγίου Όρους και την πνευματική κληρονομιά που αντιπροσωπεύει. Αυτό το ιερό έδαφος δεν αξίζει τίποτα λιγότερο από την πλήρη δέσμευσή μας να διατηρήσουμε την αληθινή μοναστική κληρονομιά του. Ο κόσμος παρακολουθεί και η ιστορία θα μας κρίνει από τις πράξεις μας. Comments are closed.
|
Most Popular Posts
Archives
August 2024
Categories
All
Αγιογράφος
Ηλίας Δαμιανάκης Άρχων Μαΐστωρ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας AuthorBy the Grace of God Archon Elias Damianakis has ministered in the study of Holy Iconography since 1980. In his biography you can read about Elias' life and on his portfolio page you can see where he has rendered some of his hand painted iconography or visit the photo galleries to see some of his work. There is a complete list of featured articles, awards and testimonials which you can visit, as well as a list of notable achievements here below. Please contact Elias for more information or suggestions for this website, thank you and God Bless. |