Υπεράσπιση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Αγίου Όρους: Όταν η Ορθοδοξία Βρίσκεται Υπό Πολιορκία - ​In Defense of the Ecumenical Patriarchate and Mount Athos

Η Ορθοδοξία σήμερα δέχεται επίθεση — όχι μόνον από εξωτερικές δυνάμεις, αλλά κυρίως και επικίνδυνα από εσωτερικές παρεκκλίσεις. Στον πυρήνα αυτής της κρίσης βρίσκονται το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το Άγιον Όρος: δύο ακλόνητοι πυλώνες της πίστεώς μας, οι οποίοι σήμερα απειλούνται από παραπληροφόρηση, εθνικιστική χειραγώγηση και πνευματική αφλογιστία.
​
Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης περιέγραψε συγκλονιστικά την κατάσταση ως «ανοιχτή πληγή». Αυτή η έκφραση δεν είναι ρητορικό στολίδι, αλλά υπαρξιακή κραυγή — καθρέφτης του βαθύ πόνου της Μητρός Εκκλησίας μπροστά στην απομόνωση, την κακοκατάνoηση και τη συκοφάντηση του ιερού ρόλου της. Η πληγή δεν είναι μόνο θεσμική ή διοικητική· είναι πνευματική, κανονική, ιστορική — και αφορά κάθε Χριστιανό.

---

​Στο Άγιον Όρος, τη ζωογόνο μήτρα της ορθόδοξης μοναχικής παράδοσης, η κατάσταση είναι εξίσου ανησυχητική. Η περίπτωση της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου συνιστά απαράδεκτη παρέκκλιση από το κανονικό πλαίσιο και το Σύνταγμα της Ελλάδος. Η χρήση επίμονων ακροδεξιών συνθημάτων, όπως «Ορθοδοξία ή Θάνατος», και η ανοικτή εχθρότητα προς τον Πατριάρχη (τον επίσκοπο του Αγίου Όρους) δεν συνιστούν πνευματική άσκηση· είναι πράξεις απείθειας, σχίσματος και τελικά πνευματικής αποσάρθρωσης.

Ο Καθηγούμενος Βαρθολομαίος της κανονικής Αδελφότητας της Εσφιγμένου καταδίκασε με καθαρό λόγο την πλήρως παραπλανητική εκδοχή της κατάστασης στο Όρος, επισημαίνοντας ότι «θέτει σε κίνδυνο την πρόοδο» — τόσο πνευματική όσο και νομική. Η στρέβλωση των γεγονότων από ειδικά συμφέροντα — κοσμικά, θρησκευτικά ή πολιτικά — οδηγεί σε παρακμή, όχι αναγέννηση.

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους: παράνομη κατάληψη ιερών χώρων, άρνηση συνεργασίας με την Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, επιθετικότητα εναντίον εκπροσώπων του Πατριαρχείου και απόρριψη των κρατικών αρχών μέσα από πρακτικές που θυμίζουν βάρβαρες τακτικές. Και όλα αυτά κάτω από την εξώθηση μιμήσεων μοναχικού βίου και με πολιτική κάλυψη, ενίοτε και διεθνή. Η διαβολική αφήγηση ότι το πρόβλημα με το Φανάρι είναι απλώς «διαφορά απόψεων» είναι κατάφωρη αυταπάτη. Δεν πρόκειται για απλή διαφωνία — όσο αυτοί χαρακτηρίζονται από ψευτοευσέβεια, υποτίμηση και συμβιβαστική θερμόαιμη υποκρισία. Αντιθέτως, το Φανάρι αποτελεί το μοναδικό παγκόσμιο κέντρο της Ορθοδοξίας που παραμένει σταθερό και θαρραλέο σε εποχές χάους και σύγχυσης.

Το Ελληνικό Κράτος δεν μπορεί πλέον να παραμένει παθητικό. Η Εκκλησία δεν είναι θέμα ισορροπίας συμφερόντων ή γεωπολιτικής διευθέτησης. Όταν παράνομες ομάδες καταλαμβάνουν μοναστήρια, όταν πιστοί στερούνται το δικαίωμα να προσευχηθούν σε ιερούς τόπους, όταν μοναχοί υφίστανται επιθέσεις, τότε όλοι — Κράτος, Εκκλησία και Κοινωνία — οφείλουμε να δράσουμε με διαφάνεια, αποφασιστικότητα και θεολογική συνείδηση, όπως ορίζεται στο άρθρο 105 του ελληνικού Συντάγματος του 1972.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν είναι γραφειοκρατικό κατάλοιπο· αποτελεί την ουσία της ενότητας της Ορθοδοξίας. Το Άγιον Όρος δεν είναι φρούριο εθνικιστικής ιδεοληψίας ή τουριστικό θέαμα. Είναι οικισμένος ιερός τόπος, καθαγιασμένος από την προσευχή, την μετάνοια και το Άγιο Πνεύμα. Όσοι επιδιώκουν την υπονόμευσή τους στο όνομα της ιδεολογίας ή της ιδιοτέλειας δεν απειλούν απλώς θεσμούς — πολεμούν την ίδια την Ορθοδοξία.

Η ιστορία δεν συγχωρεί τη σιωπή μπροστά στην πλάνη. Ούτε η Εκκλησία ανέχεται την υποκρισία ντυμένη με τον μανδύα της “γνήσιας πίστης”. Το Πατριαρχείο είναι πληγωμένο, αλλά όχι ηττημένο. Το Φανάρι δέχεται επίθεση, αλλά αντέχει. Το Άγιον Όρος είναι υπό πολιορκία, αλλά παραμένει άγιο.
Ήρθε η ώρα να σταθούμε αταλάντευτοι. Χωρίς αμφιταλαντεύσεις, χωρίς φόβο και χωρίς υποχωρήσεις. Υπέρ της αλήθειας. Υπέρ της ενότητας. Υπέρ της Εκκλησίας.

​Αν δεν το κάνουμε εμείς — τότε ποιος;

---

​In Defense of the Ecumenical Patriarchate and Mount Athos: When Orthodoxy Is Under Siege

Orthodoxy today is under attack — not merely from external forces, but more dangerously from internal distortions. At the heart of this crisis lie the Ecumenical Patriarchate and Mount Athos: two non-negotiable pillars of our faith, now targeted by misinformation, nationalist manipulation, and spiritual sterility.

His All-Holiness the Ecumenical Patriarch poignantly described this situation as “an open wound.” This is not a rhetorical flourish. It is an existential cry — a reflection of the Mother Church’s deep anguish over isolation, misunderstanding, and the deliberate slandering of her sacred role. The wound is not only institutional or administrative; it is spiritual, canonical, and historical, and it concerns us all.

Upon Mount Athos, the living stronghold of Orthodox monastic tradition, the situation is equally alarming. The case of the Esphigmenou Monastery is a disgraceful deviation from canonical order and the Greek Constitution. The use of extremist slogans such as “Orthodoxy or Death” and the open hostility toward the Patriarch (Athos’ bishop) are not acts of ascetic resistance. They are acts of defiance, schism, and ultimately spiritual decay.

Abbot Bartholomew of the canonical brotherhood of Esphigmenou put it plainly: the ongoing misinformation surrounding the Holy Mountain “endangers progress” — both spiritually and legally. The distortion of facts by special interests — whether secular, sectarian, or political — leads not to revival, but to decline.

The facts speak for themselves. Illegal occupation of sacred property. Refusal to cooperate with the Holy Community of Athos. Aggression toward Patriarchal representatives. Rejection of civil authorities in a lawless, violent Molotov cocktail fashion. And all of this occurs under the guise of monasticism and political pandering, sometimes with international backing. The diabolical narrative that the conflict with the Phanar is falsely portrayed as a mere “difference of opinion problem.” It’s not. No matter what influential official archon or pandering civil authority says. I denounce those pseudo-pious, self-serving, lukewarm charlatans. At the same time, in truth, it remains the only global center of Orthodoxy still standing with clarity and courage in an age of chaos and confusion.

The Greek State must no longer remain passive. The Church is not a matter of interest-balancing or geopolitical appeasement. When rogue groups seize monasteries, when the faithful are barred from sacred shrines, and when monks are attacked, then all of us — the State, the Church, and society — must act with transparency, resolve, and a theological conscience as they did in 1972 enshrined in the Greek Constitution, Article 105.

The Ecumenical Patriarchate is not a bureaucratic relic; it is the backbone of Orthodox unity. Mount Athos is not a nationalist fortress or a touristic backdrop. It is sacred ground, consecrated by prayer, repentance, and the Holy Spirit. Those who seek to undermine them for the sake of ideology or financial gain are not simply attacking institutions; they are warring against Orthodoxy itself.

History does not forgive silence in the face of falsehood. Nor does the Church tolerate hypocrisy cloaked in the guise of so-called “true genuine faith.” The Patriarchate is wounded, but not defeated. Phanar is assaulted, but it endures. Mount Athos is under siege but remains holy.
Now is the time to stand firm. Without equivocation, without fear, and without compromise. For truth. For unity. For the Church.

If not us — then who?

---

Geronda Bartholomew Abbott of Esfigmenou monastery and Archon Elias Damianakis sit just feet away from the recent attempted murder by evil's minions residing on Mount Athos.

the Methodite "Trans-monks" occupy vast areas of the Holy Mountain, Athos. Utilizing Molotov cocktails, large ordinances, and attempted murder in their ascetic expression.